අයියන්ඩියේ
නුඹ ඇවිදින් ගිය දවසේ
ගිණි
ඇවිලුනා කැනිමඬලට අපෙ නිවසේ
එක
පත අනා එකටම කෑ පෙර දවසේ
මං
අමතද නුඹ රජ වූ අද දවසේ
අම්මා එක්ක දබරව පැද ගිය වත්තේ
ලැම දා ගියා බත හිර වුනි කුස ගින්නේ
දෑසේ කඳුළු වැහි පොද ලෙස වෑහෙන්නේ
වී පෑලකට ඇයි උබ විරසක වෙන්නේ
ඉරට සැපක්දෝ නියඟය දළුලෑම
සඳට සැපක්දෝ ඝණ දුර පීදීම
නුඹට සැපක්දෝ අපි තනිකර යෑම
මහ පොළවකට නඩු හබ ඇයි ගතු කීම
.jpg)